Zion & Grand Canyon

Halo allemaal.

Dinsdag 20 September,

We zijn om 7.45 opgestaan om 9.00 uur weg bij de KOA.
De miles staan nu op 7431 eerst naar een benzine station en getankt dan door naar een winkel voor water en fruit en ijs voor de koelbox.
Na een stevig ontbijt gaan we om 10.10 uur op weg.
We gaan de hoek om en zien we al meteen gave oude chevy's in de tuin staan bij een huis.
Natuurlijk effe stoppen en foto's maken.
We rijden 20 mtr verder en zien verschillende oude verroeste auto's staan op een landje tussen het onkruid.
Ik er weer uit om weer foto's maken.
Dan rijden we het dorp uit en het landschap is bergachtig zoals Limburg en we zien dennebomen.
Vrij veel en dicht bij elkaar gegroeid een heel bos aan beide zijden van de weg.
Dan rijdt je omlaag en het bos uit en het dal in.
we hebben dan aan beide zijden open veld en zien we geel gras met gele bloemetjes ertussen en in de verte zie je de bergen liggen.
Het zijn lage bergen met zo nu en dan een boom en of wat struiken.
Dan staat er langs de weg een Coral waar ze de koeien bij elkaar kunnen drijven en dan via gangen een vrachtwagen in sturen.
Zo'n 700 mtr verder in het landzien we een huis staan met wat schuren.
Dan krijgen we links de afgrond naast de weg en dan daarachter de berg weer omhoog, heel hoog.
De berg is vol begroid met dennebomen en rechts van de weg lichte berg glooiingen met gras en koeiien die lopen te grazen.
Er zijn weinig bomen aan die kant van de weg.
Even verder komen we Lake Panguitch.
Het is ondiep water en heel vlak en heel stil, de bodem kan je duidelijk zien en de overkant van het water weerspiegelt er duidelijk in.
Het is een mooi stil en rustig plekje.
Na wat foto's rijden we verder en dan zien we Pelikanen zwemmen tussen wat bootjes die stil in het water liggen.
We stoppen om wat foto,s te maken en lopen naar de waterkant.
Dan komt er een oud vrouwtje in een electrische rolstoel met aan het stuur een mandje met daarin een klein hondje.
Naar ons toegereden.
Ze verteld dat er een paar weken terug honderden waren maar dat ze door de weersveranderingen al zijn vertrokken.
Normaal vertrekken ze pas later in het jaar.
Aan de overkant van het water zag je dan een hele witte streep van de pelikanen.
Nu zijn er nog maar zeven, het weer is dit jaar anders dan voorgane jaren verteld ze.
En ze rijdt verder de weg over naar de huizen aan de overkant van de weg.
Het zijn maar een paar huizen en je mag er 45 Mile rijden over die weg, hoe zij altijd heel overkomt is mij een raadsel.
Wij gaan verder en gaan vanuit het dal weer de berg op redelijk stijl en dan hebben we aan beide zijde van de weg mooie witte Berken bomen.
De bladeren beginnen al geel en bruin te worden en wat verder groeiien er ook dennebomen tussen.
Wat verder op de bergtop zien we afgebrandde boom stammen ertussen staan.
Hier is dus ook eens een bosbrand gewest.
Het zonnetje schijnt al weer lekker en onze handdoeken op het Dashboard drogen zo weer lekker.
We rijden zo een hele tijd bergjes op en af met in de dalen kleine dorpjes van soms 8 huizen.
Je mag niet harder dan 60 KM dus echt opschieten is er niet bij.
Maarde natuur is echt heel mooi en wisselend.
Dan rijden we over een wild rooster en rijden een ander natuurpark binnen.
Cider Breaks Monument, bij de 1ste uitkijkpunt stoppen we, het uitzicht lijkt op wat we gisteren in Bryce gezien hebben.
We maken wat foto's en gaan gauw verder dan krijgen we links van de weg een afgrond en rechts omhoog de berg en zo komen we bij uitkijkpunt 2 aan.
die heet Sunset Vieuw, ook dit uitzicht lijkt op het uitzicht wat we in Bryce hebben gezien.
Rode rotsen met gele horizontale strepen er doorheen.
En piekrotsen in het dal.
Het is wel mooi,maar omdat het heel erg lijkt op wat we al gezien hebben gaan we maar weer gauw verder.
dan komen we bij wegwerkzaamheden aan, de weg war we de hele dag op rijden is een 2 baans weg.
Nu zijn ze dus met 1 weg helft bezig dus moeten we om de beurt wachten.
In nederlandzetten we dan aan beide kanten een stoplicht met tijdschakelaar naar.
Hier niet, er staan aan beide kanten een man of vrouw met een bord met aan de ene kant stop en aan de andere kant slow.
dus wij komen aanrijden en dan zet de wegwerker zij stop kant van het bord naar ons dat wij moeten stoppen.
Hij vraagt dan aan zijn Collega aan de ander kant of de weg vrij is dan zet hij het bordje om naar slow en we mogen rijden.
Ik heb op deze manier hier al veel wegwerkers gezien, vooral vrouwen staan met het bord.
En als je dan langs ze rijdt gaan ik zwaaiien en danzwaaiien ze allemaal steeds terug leuk jo.
We hebben het zelfs al meegemaakt in de regen, ook dan zwaaiien ze vrolijk terug.
Leuk hoor.
Ok we gaan wer verder met de route, we komen aan bij het Visitor Centrum van het Park.
We gaan er Info halen en daarna hebben wij nog een klein stukje te rijden en dan rijden we het park alweer uit.
Het uitzicht verandert weer van bergen naar vlak en geel gras een zeer wijds uiterlijk met in de verte rechts en links weer de bergen met wat bomen.
Dan komen we bij een uitkijkpunt aan en maken wat fot's.
Even verder krijgen we een daling van 8% en wat verdervoelt Paul zijn oren weer gaan pijn doen en dan moet hij kauwen en slikken en dan is het weer weg.
Paul voelt regelmatig zijn oren dichtgaan als we snel dalen.
We rijden met een gangetje van 50 KM slinger de slang naar beneden en dan rijdt er een Pickup achter ons die dat niet snel genoeg vindt en ons dus inhaalt.
Het is een 2 baansweg met dubbele doorgetrokken streep met zo nu en dan een tegenligger en hij gaat er gewoon voorbij met hoge snelheid.
Aan beide zijden van de weg zijn hoge dennebomen met er zo nu en dan een stuk gras ertussen.
Beneden aan de berg gekomen zien we groen gras en een klein riviertje naast de weg en Koeiien die lekker staan te grazen.
Een stuk verdr gaat het riviertje onder de weg door naar de andere kant en komt er rechts naast de weg steile hoge rotsen.
Links naast de weg blijft het riviertje met darachter ook rotsen.
dan komt het riviertje weer onder de weg door naar onze kant en hebben dus direct naast de weg een diepte waar het riviertje instroomt met meten darnaast weer de hoge schillige rotsen.
Het riviertje gaat dalen en de weg daalt mee.
Het is ondertussen al 12.30 uur en we hebben pas 50 mijl afgelegd.
Dan rijden we een stad Cedar City binnen.
Daar naar 2 pc winkels geweest voor een Wifi Card voor de laptop helaas die hebben ze niet.
We gaan weer verder nu gaan we de Highway 15 South op.
Daar mag je 75 Mile rijden, dat schiet tenminste weer even op.
Naast de Highway is geel gras en heel vlak met zo nu en dan een huis.
Er loopt evenwijdig aan de Highway zo,n 30 meter ernaast een soort ventweg en daaraan liggen dan die huisjes.
In de verte aan beide zijden van de weg zien we de bergen weer liggen.
De Trucks rijden harder zo,n 5 tot 10 mijl harder dan is toegestaan.
Je mag er 75 Mile rijden en zij rijden tussen de 80 en 85 Mile, wij dus ook.
Dan zien we een bord staan met afrit 40 ZION Colob Canyons.
Volgens mijn kaart moesten we verder maar okwij eraf.
Het Park in en naar het Visitor centrum.
Het park heeft 1 weg en die gaat 5 Mile de bergen in en diezelfde weg moet je ook weer terug.
De weg is een mooie geasvalteerde brede weg met eroverheen rode grint.
Dat kleurt erg mooi bij de grond en rotsen, want die zijn rood van kleur.
De rotsen zijn zeer indrukwekkend, hoog en steil en dan weer grillig van vorm.
Dit Park stond niet gepland maar we zijn blij dat we er geweest zijn, het was zeker de moeite en tijd waard.
We hebben ook nog even allebei ons banaantje opgegeten,lekker hoor.
Er zijn ook merdere trails om te wandelen tussen de rotsen en de dalen.
Sommige van 1 uur en ook van 8 uur wandelen, maar wij wandelen helemaal niet.
We proberen zelfs zoveel mogelijk foto's vanuit de auto te nemen of hem zo dicht mogelijk te parkeren dat we heel weinig hoeven te lopen.
Na het park gaan we de Highway 15 South weer op.
Even verder zien we dat alles rechts en links van de weg zwart is, alle bomen en struiken zijn zwart, allemaal verbrand geweest.
Wat verder komen we bij afrit ZION Park, we gaan eraf en rijden richting het park en zien een bord met uitkijkpunt.
Wij daarheen, is het een kiezelweg hobbel de bobbel, wel gaaf hoor zo met die auto overal doorheen scheuren.
Er hangt een grote stofwolk achter ons, de auto ziet er niet meer uit.
Hij is van Juni van dit jaar maar dat zou je nu echt niet zeggen, in de auto liggen kleine steentjes en alles zit onder het stof.
Dan weer een paar foto's gemaakt en gaan weer door.
We zien aan de beide kanten van de weg allemaal wit/geel zand rotsen grond met ertussen allemaal bolvormigestruikjes gele en groenen.
Ze zijn ongeveer 30 tot 40 centimeter hoog en de groene heeft naald vormige uiteindensen de gele zijn zacht bloemachtig.
De takken erin zijn bij allebei hardt.
dan ligt er links van de weg een houten fort met erin souvenir winkels en ernaast een cel en een bar en allemaal alleen voor de sier in mekaar getimmert echt heel leuk geheel.
hennie vindt er niks aan maar gaat toch een foto maken,het is warm 90 graden Fahrenheid ze komt dus uit de auto met airco en steekt de weg over.
Ze kijkt wel maar er komt er een met een grote snelheid aan en in de weg zit een kuil waar hij net inzat toen Hennie keek en dus geen auto zag.
Ze hoort opeens een getoeter en dan moet ze maken dat wegkomt.
Puf dat ging net goed.
Ok zij gaat wat foto's maken en komt terug.
We gaan verder en komen door een klein dorpje, en zien een mooie gele oude GMC staan.
Aan de ander kant van de weg is een mooie kerk en meteen achter de kerk zijn de rotsen.
Er zal er maar eentje naar beneden komen!!!
Ook de huizen aan die kant van de weg staan redelijk dicht langs de steile berg.
We stoppen en maken foto's rijden even verder en zien een mooie oude blauwe Ford in de tuin van een huis staan.
Paul gaat eruit en de tuin in en maakt meerdere foto's er is vermoedelijk niemand thuis want er komt niemand naar buiten.
Dan gaan we weer verder en zien weer een gave auto maar we rijden te hard om te stoppen en stoppen dus wat verder en keren en maken foto's.
Daarna rijden we het dorp uit en moeten redelijk steil omhoog de berg op.
Dan gaan we weer recht verder en zien rechts en links van ons losse keien en geel gras.
Dan krijgen we rechts en links van de weg Soufenir winkels, hotels, en nog meer allerlei snuisterij winkeltjes.
We zien een grasveldje met een hek eromheen en wat dieren met mooie horens.
We stoppen want Paul wilt er wat foto's van maken.
Hij maakt wat foto,s en dan komt er een die gaat naast hem staan aan de andere kant van het gaas en gaat vlak naast hem staan schijten.
Ik hoorde het vallen en sprong meteen iets opzij, anders had ik onder de spetters gezeten, haha.
Daarna door naar het Visitor Center van ZION Park. Daar wat info gehaald.
In het park mag je niet met je eigen auto rijden. Er rijdt speciaal een Shutlle bus om de 10 minuten.
Wij naar de vertrek punt van de bus en ingestapt. Na de eerste stop moesten we 5 minuten wachten omdat er wegwerkzaamheden
zijn.
Bij de volgende stop moest iedereen eruit omdat de bus de mensen die terug wilde naar het Visitor centrum eerst terug moest
brengen. Dit omdat er door de wegwerkzaamheden er teveel niet meer klopte van de rij tijden.
Wij moesten wachten op de volgende bus. Die kwam na 10 minuten wachten in de warmte.
Bij elke stop kon je in en uitstappen om foto'ste maken of een trailte gaan lopen.
Sommige mopperde omdat ze te lang moesten wachten.
Wij hebben alleen het rondje gereden en zijn de bus niet uitgeweest.
Dat rondje heeft 1,5 uur geduurt en het viel tegen wat we te zien kregen van de rotsen en de bergen.
Dat kwam door de ramen van de bus, die konden maar een cm of 15 open en daardoor zag je niet echt veel. Erg jammer hoor.
Toen weer met de auto weer verder, we hadden honger dus lekker een appeltje en een zak chips gegeten in de auto onder
het rijden. Het was al 18.30 uur ondertussen. We moesten nog 40 mijl.
Onderweg kwamen mooie rotsen tegen de een leek op een zachte in elkaar gezakte drol.
En de ander leek op een stuk klei waar je allemaal kerfjes in gemaakt had. Hennie vond dit stuk van de route en de rosten
weer een stuk mooier als in Zion.
Een stuk verder moesten we een Tunnel in die heel smal is geen verlichting heeft, Campers moesten in het midden van de
tunnel op allebei de rijbanen rijden. Dit Omdat de tunnel te smal en te laag is.
Hij was wel lang hoor, maar wel leuk om dat mee te maken en daarna kwam er weer zo een tunnel maar die was veel korter.
Een stukje verder zagen we rechts in de verte een blisemschicht en even later een mooie regenboog.
Weer een stukje verder zagen we rechts 1 regenboog,gestopt voor een foto.
Wat later waren het 2 regenbogen naast elkaar.
Dat had ik nog nooit gezien, dus weer gestopt en foto gemaakt.
Een stuk verder was het landschap dichtbij laag begroeid en in de verte hoge rotsen, dus gestopt en foto.
Ondertussen was het 19.00 uur en 70 graden fahrenheit en nog niet bij een slaapplaats.
Dus verder gereden en toen kwamen we in Kanab, daar hebben we geslapen in het Brandon Motel voor maar 45 dollar.
Vervolgens bij een oude Dinner wat gegeten en toen weer foto's etc....

Grtjzzz Paul


woensdag 21-9

Om 8.30 uur weg dan tanken de km stand is 7611 Miles.
Dan ontbijten en rond 9.00 uur reden we weg naar de Grand Canyon.
Om 9.10 uur reden we Arizona in via d 89 South Alt.
De omgeving is vlak grasland en wat later gaat dat over in heuvelachtig met wat bomen.
Heel wat verder rijden we een dennebos in. Onderweg komen we een een mooi uitzichtpunt tegen en daar staan
ook wat kraampjes met vrouwen die eigengemaakte sieraden verkopen. Of dat echt zo is weet ik niet want het
lijkt allemaal erg veel op elkaar wat ze verkopen. Het uitzicht wa mooi maarhet was een beetje heiig dus
niet zo mooi voor een foto. Rond 11 uur waren we bij de North Rim van de Grand Canyon. Eerst weer even naar het
Visitor Center en toen naar het eertse uitzichtpunt. Dat was toch nog wel even een stukje lopen heuveltje op en af
in de hitte. Great.... Maar het uitzicht was mooi, op een rots aan de ovekant viel mij gelijk een rood boompje op.
Die heb ik natuurlijk op de foto gezet. op alle foto's die ik ooit van de Grand Canyon heb gezien zat er geen begroeing
op die rosten zover als ik weet. Nu zaten er allemaal bomen en struiken op en zag je eigenlijk weinig van de rotsen zelf.
Vervolgens even wat gegeten en koffie gedronken en toen op wegnaar de uitkijkpunten die ook weer aan een weg lagen.
Dit was een route van ongeveer 23 mile die je ook weer heen en terug moest rijden.De uitzichten zijn mooi maar je ziet
elke keer alleen maar weer een gedeelte. Op het laatst ook nog 11 mile van een dirt road gereden. Hij was in totaal
18 mile lang en erg heavy hadden ze ons verteld. Als je hem helemaal wilde rijden dan koste je dat 2 uur heen en ook weer
2 uur terug. Wij gingen er pas rond 17 uur op en zouden maar een klein stukje rijden hooguit tot het eerste uitzichtpunt.
Volgens de ranger kwam dat al na 5 mile. Na ongeveer 7mile gereden te hebben was het er nog niet, we kamen toen wel 2 andere
auto's tegen en die vertelde ons dat het bog 3 a 4 mile verder was. Toen zijn we toch nog even verder gereden. Het was echt
heavy hoor, diepe kuilen en steile afdalingen waar je natuurlijk op de terugweg ook weerop moet. Nix voor mij hoor.
Paul vond het super Cool,ik ben altijd bang dat onderwg die auto het begeeft en dat je dan daar in the middle of know where
vast staat. Maargoed.Die afstand van 4 mile klopte inderdaad en het uitzicht was erg mooi. Snel wat foto's gemaakt
en weer terug het was nl inmiddels alweer 18.15 en rond half 8 word het donker. Onderweg weer door veel gehobbel en kuilen
ook nog een stekelbeest en wat herten gezien. Ik weet niet hoe dat stekelbeest heet, hij had een een soort recht opstaande
kraag. Je hoorde zijn stekels ritselen terwijl hij liep.
Iets voor half 8 waren we weer op de normale weg,en toen moesten we nog 42 mile terug naar de weg in de hoop dat we daar
konden overnachten. Helaas was daar geen plaats meer, dat was bij Jacob Lake, we hebben toen eerst daar even wat gegeten
en zijn toen in het pikke donker met af en toe wat bliksem schichten en regen opweg gegaan ri Page in de hoop dat we onderweg een
Motel tegen zouden komen. Dat was gelukkig wel het geval. Ik was niet blij hoor, en ook moe !!! In Cliff Dwellers, was
een Motel, met een restaurant, een winkel en tankstation. Dat was het hele Cliff Dwellers. We hebben daar nog even een ijsje
gegeten en Paul een biertje gedronkenen zijn toen gaan pitten na het kijken van de foto's.
Het enige voordeel dat we hadden dat we nu in Arizona zijn en de klok weer een uurtje is terug gegaan.Het tijdverschil met
Nederland is nu 9 uur.

Grtjzz Hennie